Nasz Czas!

Absolut czyli życie jest piękne

               Człowiek jest głównym i jak się okazuje niezwykle trudnym problemem filozofii, psychologii, medycyny, a także innych dziedzin nauki. W ciągu wieków wyjaśnione zostało wiele zjawisk tkwiących
w jego naturze, ale nadal jest On wielką tajemnicą. Nikt chyba celniej nie wyraził słowami istoty człowieczeństwa, niż niemiecki filozof Dietrich von Hildebrand. Wyróżnił on mianowicie dwa rodzaje wartości: jakościowe i ontyczne:

     -wartości jakościowe są stopniowalne, a więc coś może być mniej lub bardziej piękne, mniej lub bardziej dobre;

     – wartość ontyczna dotyczy człowieka i nie da się jej stopniować, bo nie można być mniej lub bardziej człowiekiem.

               Poza tym wartości jakościowe mogą mieć swoje przeciwieństwa, np. przeciwieństwem miłości jest nienawiść, a dobra  zło. Człowiek natomiast jako wartość ontyczna nie ma swojej przeciwności, bo nie istnieje przecież „nieczłowiek”.

               W kontekście wartości ontycznych, człowiek jest absolutem, a więc bytem doskonałym
i najwyższym. Z tego źródła wypływają jego prawa:

     – przede wszystkim prawo do życia;

      – stąd też człowiek czerpie prawo do satysfakcji z tego co jest, co było i optymistyczne prawo
do wyczekiwania na to, co dopiero ma nastąpić;

     – stąd wypływa także prawda, że życie człowieka jest piękne, bo przeżywa On wspaniałe chwile współdziałając z innymi ludźmi, obcując z przyrodą, z dziełami sztuki, odwiedzając ciekawe miejsca, wykonując atrakcyjne czynności, a im dłużej żyje, tym z większą tęsknotą wspomina chwile dzieciństwa
i młodości.

Bóg i czlowiek

               Wielki Tydzień. Patrzę na Chrystusa i wstyd się przyznać, ale  zamiast myśleć o sprawach najważniejszych, przychodzą mi do głowy same wątpliwości. Zastanawiam się na przykład, dlaczego choć Bóg nie potrzebuje oczu ani uszu by widzieć i słyszeć, to chrześcijanie przedstawiają Go wyposażonego
w ludzkie organy?

     – Pewnie dlatego, że w łonie Dziewicy Maryi Syn Boży przyjął ciało takie jak nasze?

     – No tak, ale wtedy był człowiekiem…

     – A później ?

     – Później to już Bóg, a więc raczej inteligencja bezosobowa…

     – Ale przecież Bóg stworzył nas na obraz i podobieństwo swoje, więc my do Niego, a On do nas, jesteśmy podobni ?
…

               Staram się jakoś te moje myślenie uporządkować i dochodzę do wniosku, że Mój Bóg  zawsze
z wysokości pasterzuje światu. Najwyraźniej jest to również wyobrażenie innych ludzi, w tym takze artystów, bowiem w różnych miejscach na świecie powstają potężne pomniki Boga-Człowieka, Stworzyciela, Zbawiciela, Odkupiciela, Króla … . Dodatkowo ustawiane są przeważnie w taki sposób, aby były widoczne z daleka i aby Chrystus mógł „patrzeć w przestrzeń ogromną”…

               Przykładem takiego wszystkowidzącego monumentu jest Chrystus Zbawiciel z Rio de Janeiro, odsłonięty w 1931 roku, którego 30 -sto metrowa statua znajduje się na siedmiometrowym cokole,
a całość ustawiona jest na ponad siedemsetmetrowej skale. Betonową figurę Zbawiciela z rozpostartymi ramionami widać z każdego miejsca miasta i stał się on symbolem całej Brazylii.

Chrystus z Rio /Wikipedia/

                Nawiązaniem do brazylijskiego „olbrzyma” jest Pomnik Chrystusa Króla powstający
w Świebodzinie, w województwie lubuskim. Jego całkowita wysokość wynosić będzie 52 metry
/16 m -sztucznie usypany kopiec, 33 m -figura Chrystusa, 3 m -pozłacana korona/.

               Inne pomniki Chrystusa rozsiane po świecie są mniejszych rozmiarów ale zawsze odgrywają równie ważną rolę, jak wspomniane powyżej „giganty”.

               Na tle „olbrzymów” także Pomnik Jezusa Chrystusa w Rakowie ma skromne rozmiary. Pochodzi
z połowy XVI wieku i jest najstarszym obiektem kultury materialnej na tym terenie. Usytuowany
w najwyższym miejscu tej okolicy, około dwa kilometry na północ od wsi stoi samotnie na tzw. „dworskich polach”, bo otaczające go zabudowania już od kilkuset lat nie istnieją. Postać pierwotnie umieszczona była na trzymetrowej kolumnie, skrócona kilka lat temu bo dwóch metrów.

               Pomnik Chrystusa w Rakowie

               Dwór i „dworskie pola” należały w przeszłości, od 1156 roku, do Klasztoru Cystersów w Brzeźnicy /dawna nazwa Jędrzejowa/ co potwierdza wielowiekowe osadnictwo ludzi na tym terenie.

/Wielkanoc 2009/